नेपाललाई इतिहासका गल्ती र भविष्यका चुनौतीको कसीमा राखेर हेर्ने हो भने अब पृथ्वीनारायण शाहको ‘दिव्य उपदेश’ र बिपी कोइरालाको ‘राष्ट्रिय एकता र मेलमिलापको नीति’लाई समायोजित रूपमा अङ्गीकार गर्नुको विकल्प नभएको रवीन्द्र मिश्रले पुस्तकमा उल्लेख गरेका छन्।

‘हामीभन्दा माथिको पुस्ताले स्वार्थकेन्द्रित नभई राष्ट्र–केन्द्रित राजनीति गरिदिएको भए आज देशको अर्थतन्त्र, सहर–बजार र स्वाभिमानको स्थिति यति नाजुक हुने थिएन। ६०-७० लाख युवा बिदेसिन बाध्य हुने थिएनन्। आफ्नो सुविधा, लाभ, पद, प्रतिष्ठा र आसन्न चुनावलाई मात्र केन्द्रमा राखेर गरिने राजनीति राष्ट्रघात हो। आफ्नै लागि त जीवनमा गर्न सकिने अरू धेरै काम छन्, राजनीति गर्न पर्दैन। राजनीति भनेको देशकै लागि गर्ने हो। त्यसैले, कम्तीमा ३० वर्षपछिको नेपाललाई मनन गरेर यी विषय उठाएको हुँ,’ मिश्रले पुस्तकमा लेखेका छन्।

Rabindra Mishra has mentioned in the book that if we look at Nepal from the perspective of historical mistakes and future challenges, then there is no alternative to accept Prithvi Narayan Shah’s ‘Divine Precept’ and BP Koirala’s ‘National Unity and Reconciliation Policy’.

If the generation above us had not been self-centered but nation-centered politics, today the situation of the country’s economy, city-market, and self-respect would not be so critical. 60-70 million youths would not be forced to work and migrate to foreign countries. A politics based on one’s convenience, benefits, position, prestige and the upcoming elections is treason. There are many other things that can be done in life for oneself, there is no need to do politics. Politics is for the country. Therefore, I raised these topics by thinking about Nepal after at least 30 years,” Mishra wrote in the book.