नेपालमा उखान छ, “आगो ताप्नु मुढाको, कुरा सुन्नु बूढाको ।” यो उखानअनुसार कुरा पुरुषहरूकै सुन्नु पर्दछ । हाम्रो समाजमा पुरुषका बोली, अनुभव, ज्ञानगुनका कुराले वैधानिकता पाउँछ ! ‘महिलाहरूले पनि जानेका हुन्छन र महिलासित भएका ज्ञान र अनुभव पनि महत्त्वपूर्ण हुन्छन्’ भन्ने कुरामा विश्वास गरिंदैन । त्यसैले होला महिलाका भनाइहरूको उद्धरण दुर्लभ छ ।

एकातिर नेपाली नारीहरूले ‘पढे बोक्सी हुन्छन्’, ‘पढे पोइल जान्छन्’ भन्ने कुसंस्कारमा हुर्कनु पर्यो, अर्कोतिर विकसित देशका नारीहरू आफ्नो हक, हित र अस्तित्वको लडाईंमा अग्रगामी बने ।। यो पुस्तकका धेरै पात्रहरूको कथा पढ्दा थाहा हुन्छ, उमेरको आठ दशक कटिसक्दा पनि शिक्षाको तिर्सना कसरी उनीहरूको मनमा आलो घाउ बनेर रहेको छ । हाम्रा धेरै हजुरआमाहरूले अक्षर नचिनेका कारण संसार देख्न पाएनन् र आफूले चाहेअनुसारको जीवन जिउन पाएनन् ।